Pamiętam taką scenę: późne popołudnie, chyba zima, bo ciemno za oknem. Mam jakieś 13-14 lat i siedzę przyklejona nosem do kartki. Piszę właśnie tekst na polski, pani zadała dla chętnych napisanie rozwinięcia „Hobbita”. Co za świetny temat! Mam wypieki na twarzy, a długopis pędzi po liniach. Mama mnie ponagla, bo miałyśmy jechać do babci. Nie! Wena nie poczeka. Muszę dokończyć.
Chyba właśnie to najbardziej lubię w pisaniu. Emocje, które mi przy tej czynności towarzyszą; emocje, które pisaniem mogę kreować; emocje, które mogę wzbudzić. Oraz tę euforię i satysfakcję, które czuję po napisaniu dobrego tekstu.
Czym jest dobry tekst? Czy jest to tekst wspaniale korelujący z najbardziej wymagającymi zasadami SEO? Czy jest to tekst, który jako pierwszy krzyczy między wierszami głośne „kliknij mnie!!!!” w przeglądarce Google? Czy może dobrym tekstem jest krótki, suchy, okrojony z fantazji tekst sprzedażowy, nagabujący wszem i wobec, że wejdź, że zobacz, że zachwyć się, że twojeżyciesięzmieniprzecieżjaktylkokupisz.
Powiem jak ekonomistka – to zależy. Zależy od potrzeb, od produktu, od marki. Jednak wyznaję zasadę (może kontrowersyjną), że niekoniecznie wszelkie SEO i CTA są najważniejsze. Szczerość i emocje, oto, co nami rządzi. Oto, czego chcemy, czego szukamy.
Co wybierzesz do czytania do poduszki? Reklamówkę MediaMarkt czy powieść, której słowa prowadzą Cię w świat niepowtarzalnych przeżyć? Czasami zupełnie przyziemnych, jednak kompletnie pochłaniających, gdy są dobrze napisane.
A gdyby to połączyć?
To właśnie najbardziej lubię w pisaniu. Bezkres możliwości i emocje.